Poszukiwania...

Chodzę i szukam. Czekam, aż natrafię na coś, co skłoni mnie do działania. Patrząc na moje życie z perspektywy czasu, mam już dość mówienia: „Boże, jak mi bardzo źle” lub „Dlaczego tak cierpię / cierpią”. Tylko ... zawsze gdy spotykam już to „coś”, co mnie motywuje i każe działać... odwracam się i odchodzę. Spuszczam głowę, by nikt nie widział mojej kolejnej porażki. Dochodzę do wniosku, że „ktoś” za długo robił wszystko za mnie, czy tego chciałam, czy też nie. Teraz boję się sama...