Carpe diem... Panta rhei...

Poszlismy sobie z Miskiem na spacer w lekki deszczyk... :)

Miskowi nie za bardzo chcialo sie biegac, bo dzieci nie bylo ;], mine mial niezla na haslo "misiu, usmiechnij sie" ;].

Moj duzy chlopczyk :)

A to zrobione kilka dni wczesniej

No, to sie pobawilam wstawianiem zdjec .

Naciagnelam nareszcie moja babcie na nowe okulary. Tzn ja placilam, a naciagnelam ja na pojechanie ze mna do Fiellmana ( czy jak to sie tam pisze :P ). Juz mialam dosc rzecha, ktoremu co rusz wypadalo a to szklo, a to srubka, a to kawalek oprawki. No ale takie sa babcie ;]. Jak uslyszala cene, to zbladla i chciala uciekac, ale na szczescie zdazylam zaplacic i bylo z glowy ;). Potem kawka w Galerii, mlody lody obowiazkowo i kilka ciuchow ( nie dla mnie niestety, bo mi to sie na razie "nie oplaca" ;] ). Uwielbiam kupowac dla dzieciakow ( teraz juz moge mowic w l.m. bo kupuje dla dwojga ;) ).  Misiek zawsze jak dostanie jakas koszulke, szczegolnie z autami albo kubusiem, to szaleje. Kocham patrzec wtedy na jego usmiechnieta buzke :D. Wole to od zakupow dla siebie, On jest taki szczesliwy :). Potem pozwolilismy sobie na MacFisha, rybki i frytki ;]. Ciekawe jak to zniesie moj zoladek, na razie jest w miare tylko cos tak ciezko i mimo ze to wlasnie godzina mojej drzemki ( maly juz spi ;] ) ja nie moge zasnac jakos. Ale doklada sie tez do tego upal, ktory znow powraca...

No i zapadla decyzja - za jakies pol roku plus minus ( bardziej plus ;] ) wyjezdzamy. G. rozmawial dzis w pracy z szefostwem i powiedzieli ze jak wroci za pol roku, to praca bedzie na niego czekac, bo jest dobry w tym co robi. Ok. On i tak wyjedzie wczesniej zeby tam jakos wszystko urzadzic, a my sobie grzecznie tu poczekamy i pojedziemy na prawie gotowe ;]. Jeszcze duuuuzo czasu....

O 3.45 dzis nad ranem obudzil mnie tak silny skurcz, ze myslalam ze zwariuje... Po jakichs 40 minutach kolejny... Po ponad godzinie nastepny... Kolo 6 koniec. Wystraszylam sie nie na zarty. Przeszlo wszystko na szcescie. Tylko caly dzien bola mnie biodra i brzuch jakos ciagnie dziwnie. A Igor kopie, oj kopie. Nieraz tak, ze az lzy sie w oczach zakreca z bolu jak dostaje kilka serii w jedno miejsce ;].  Mam nadzieje ze dzisiejsza noc bedzie spokojniejsza. Co prawda i tak spac nie moge juz od jakiegos czasu, zasypiam 2-3 nad ranem, a juz od 23 wierce sie w lozku i kursuje do wc w ta i z powrotem ;]. Jak milo ;].

Wszyscy dookola namawiaja mnie na wyjazd do Anglii... Nawet moja przyjaciolka ostatnio zaczela mnie przekonywac, ze tam bedzie lepiej. Pewnie. Bedzie. Tylko ze babcia. Ze strach. Ze mase spraw do zalatwienia wczesniej. Ze mieszkanie... Itd. Za pol roku najwczesniej. Do tego momentu nawet sie nie mysle stad ruszyc, a co... BOJE SIE I JUZ. Kropka.

Super. Dostalismy wreszcie "ostatnie notki" na glownej stronie i kilka "zabawek" przy dodawaniu notek, uklony dla admina ;). A teraz niech ktos mi powie jak na pino.p, zmienic haslo$1! Bo ja tam zadnej takiej opcji w edycji profilu nie widze !

Zmieniajac temat... mialam jakis czas temu starcie ze "znajomym" mojego bylego meza. Dosc ostro poszlo, na szczescie tylko na slowa ;]. Na koniec padlo pytanie " a co zrobisz jak T. wroci, przyjdzie do Ciebie i sie przytuli$2" No jak co$3 Kopne go w d... ;]. Inna sprawa ze on nie przyjdzie bo mnie nienawidzi. Na szczescie ;].

To juz 32 tygodnie ciazy. Nasililo mi sie AZS i to jak cholera. Po stosowaniu jakichs gownianych masci dostalam ostatnio wreszcie sterydy, trudno, miejscowo nie zaszkodza.... Jeszcze tylko 8 tygodni... Dam rade ( chociaz zdycham przy tych upalach ! ).

Hej, ale mnie przeciez mialo tu nie byc juz... A co tam, pogadac zawsze sobie mozna ;].

W zwiazku z powyzszym ( komentarz do mojej poprzedniej notki ) stwierdzam, ze moje pisanie bloga jest bez sensu, bo nawet tu nie moge sie w zaden sposob wyzyc, a zabronic czytac czy komentowac komukolwiek, przeciez nie moge. Dla wyjasnienia ( a mialam nadzieje ze juz sobie to wyjasnilismy, ale coz ), nikt Cie tu nie ocenia, nikt nie zarzuca ze nie kochasz dzieci. Jednak czasem trzeba ugrysc sie w jezyk, bo mozna komus zrobic przykrosc. To, ze powiedzialam ze nie jestes jego ojcem - czyzbym minela sie z prawda? Nie jestes i to jest fakt, nic na to nie poradze. Jesli chcesz byc za niego uwazany, musisz uczestniczyc w jego wychowaniu, byc przy nim, byc za niego odpowiedzialnym, nauczyc sie go kochac itd... I za kilka lat mozesz powiedziec "jestem jego tata". Tu tez sie myle? Wiec nie byl to jakis tam zarzut, czy "pokazanie Ci Twojego miejsca w rodzinie" jak to okresliles, tylko proba uswiadomienia, ze jeszcze wiele czasu uplynie zanim oboje nauczymy sie siebie nawzajem, a ja zaakceptuje fakt, ze jest ktos, kto moze wyreczyc mnie w wielu rzeczach i ze nie wszystko musze robic sama. I to jest wlasnie to - taka zabawa w gluchy telefon. Ja cos powiem, napisze, a Ty odbierzesz inaczej niz gdybysmy rozmawiali normalnie i na odwrot. Tak bedzie, dopoki nie wrocisz... Na to tez nic nie poradze. Polegac mowisz. Dobrze, jutro trzeba pojsc z Miskiem na spacer, zalatwic kilka spraw na miescie, rano, w poludnie i wieczorem wyjsc z psem, pobawic sie z malym w ciagu dnia, nastawic pranie, posprzatac mieszkanie, zawiesc kilka rzeczy do nowego mieszkania... Jakos nie ma mnie kto w tym wyreczyc, chocby w jednej z tych rzeczy. Polega sie na kims, kto jest obok, moze w kazdej chwili przytulic, pocieszyc, pomoc. Na odleglosc raczej nie da sie tego zrobic, a slowa przez telefon " wszystko bedzie dobrze", nie wyjda za mnie na spacer z psem, czyz nie tak? ;] Wiec prosze, pomysl, zycie codzienne jest trudne gdy samemu trzeba sie borykac z takimi pierdolami. I moglabym tak pisac, pisac, pisac... Oparcie i poczucie bezpieczenstwa nie polega tylko na tym, ze wiemy, ze ktos gdzies tam jest. I nie na tym, zeby wyslac pieniadze. To wazne sprawy, ale to nie wszystko... Dosc prosto wyjasnilam? A Misiek... tak, wchodzi mi na glowe, a szczegolnie juz ostatnimi czasy. Bo juz brak mi sil, zeby krzyknac, gdy trzy razy powiem spokojnie a on nie poslucha. Poddaje sie wiec, bo moje nerwy teraz maja odpoczywac. Wylaczam sie i udaje ze nie slysze, nie widze... A Twoje stwierdzenie bylo po prostu nie na miejscu. Wchodzi mi na glowe? Ja nie mam juz sil do niego? To nie mow mi takich rzeczy, tylko poczekaj az wrocisz i zrob cos z tym zamiast po raz kolejny kazac mi krzyknac. A to co napisalam w emocjach wczoraj - nie bylo glupie, bylo tym co czulam !

Ten blog byl czescia mnie, miejscem gdzie moglam uciec, schowac sie, wyrzucic z siebie wszystko, wlasnie w emocjach. Bo kazdy potrzebuje takiego miejsca, takiej chwili. Byl. Czasem tesknie za normalnymi listami, brakiem komorek, smsow i maili. Wtedy swoje emocje przelewalam na papier i nikt nigdy nie mial do tego dostepu. I nie bylo nieporozumien, bo nim nadszedl moment spotkania, emocje opadaly i latwiej bylo wszystko wyjasniac. A ja mam juz dosc tlumaczenia sie z tego co pisze i dlaczego to pisze. Moglabym zalozyc inny blog, ale to sie nie uda. Mam na to kilka przykladow... Poza tym... ja jestem MagicSunny i tak juz zostanie... Znow pewnie wroce tu za kilka lat, jak kiedys. Coz... Przyjemnego pisania tym ktorych znam od lat i tym, ktorych poznalam dopiero niedawno...

... jak jest sie daleko od siebie, a wszystkie problemy rozwiazywane sa przez smsy czy rozmowy telefoniczne... Nie trudno wtedy o zle zrozumienie i klotnie... Do tego ciaza, upaly i jak tak sie wszystko skumuluje, wychodza dziwne rzeczy. Tak. Jestem zacieta. Zawsze bylam, bo musialam. Moze za pare lat normalnego zwiazku, gdy wreszcie poczuje ze moge na kims polegac i mam w kims oparcie, to sie zmieni. I nie bede juz Zosia Samosia. Do tego momentu moje "ja sama" jest silniejsze ;]. I nic na to nie poradze... Przepraszam...

Moja mama wychowala mnie na silna kobiete. Ale by tak sie stalo, musialam swoje przejsc, a prosto nie bylo... Bylam "ukochana coreczka" mojego ojczyma do momentu gdy nie skonczylam czterech lat i nie urodzil sie moj brat, a jego syn. Wtedy wszystko sie skonczylo. Gdyby nie moj dziadziu, ktory dopoki zyl ( zmarl jak mialam 9 lat ), dawal mi poczucie bezpieczenstwa i milosc taka, jaka powinien dac ojciec, nie bylabym tak pewna siebie i nie umialabym walczyc o swoje. Bo to milosc i wszystkie inne cieple uczucia pozwalaja dziecku byc soba i "podbijac" swiat. Ojczym dawal mi jedynie odczuc, ze jestem gorsza niz moj brat... Mlody byl zawsze na pierwszym miejscu, najgrzeczniejszy, najcudowniejszy i wogole wszystko naj. Ja bylam ta zla, ten bekart jakiegos tam faceta, ktory sie nawet dzieckiem nie interesuje... Zawsze obrywalam za mojego brata, co on zrobil zle, bylo moja wina... itd. Az zaczelam go nienawidzic, ich obu. To tez wyrobilo we mnie odpowiednie nastawienie do swiata i nauczylo jak walczyc o swoje.

Jestem wiec silna. Zawsze dam sobie rade, chocby nie wiem co sie dzialo. Mam chwile zalamania jak kazdy, ale... mam tez duzo samozaparcia i wole walki, ktora pcha mnie zawsze do przodu i pozwala wygrywac... O tym radze pamietac... Bo ta zacietosc prowadzi tez do zlych rzeczy... Slaboscia jest ten blog - robi za rodzaj psychoterapeuty gdy nie wiem co ze soba zrobic, lub gdy rycze jak teraz. Co mnie wkurwia? Na przyklad to, ze ciezko jest byc na raz matka i ojcem, samemu wychowywac dziecko, starac sie mu wpajac zasady, uczyc moralnosci i wychowac na dobrego czlowieka. Jest kurwa bardzo ciezko. Wyprowadza mnie wiec z rownowagi gdy ktos ( tu osoba mojego szanownego meza na przyklad ), kaze mi dac w dupe Miskowi, albo ryknac na niego "raz a porzadnie", bo maly nie slucha gdy powtarzam po raz trzeci ze ma zejsc z krzesla, na ktorym stoi, bo moze spasc. Niestety "rykniecie" czy klaps czesciej przynosza odwrotny skutek, o czym przekonalam sie na wlasnej skorze nie raz, ze robienie na zlosc mamusi, sprawia przyjemnosc. Wiec ja krzykne. Ja dam w tylek. Ale to nie jest metoda! I zarzucanie mi, ze niedlugo wejdzie mi na glowe, nie pomaga mi, ani nie poprawia samopoczucia. Jestem w 6 miesiacu ciazy, szaleja mi hormony, draznia rozne dziwne rzeczy... Jestem zmeczona i wsciekla. Ale to nie jest wytlumaczenie. Gdyby wszystko bylo tak proste... Wiec stwierdzilam, ze prosto jest zarzucac takie rzeczy osobie, ktora nie jest jego ojcem...A jeszcze lepiej jak sie jest xxxx kilometrow stad. Bo to prawda. A co, nie? Cos mnie ominelo?! Najlepiej radzic komus, za kogo nie jestesmy odpowiedzialni. Wyszlo na to, ze cos tam uswiadomilam i dalam do myslenia. Dobrze. Brawo. Poprosilam tylko o szybka decyzje. Bo nie lubie sie bawic w kotka i myszke. Ja to chyba kurwa powinnam zyc jednak sama... Prosze nie zapominac, ze ja sobie dam rade. Mamusia wychowala mnie na silna dziewczynke...

Hmmm.... Kolejne 3 kilo do przodu ;]. Tym razem pan dr lekko sie wkurzyl ;]. Coz, ostatnio mam napady na slodycze, najgorzej ze w nocy. Wstaje i zre, nie jem tylko zre ;]. Musze przestac kupowac slodycze i tyle. Ograniczyc inne ciezkie rzeczy... Tylko ze dzisiaj jadac na USG sluchalam sobie swojego ulubionego radia Aplauz, wyslalam ot tak sobie esa i za chwile slysze telefon - wygralam grilla ogrodowego ( tylko ogrodu mi brak ;] ) i zaproszenie na pyyyyszniutka pizze ;]. Co no, pojde jutro odebrac, wezme Miska i bedziemy  zrec ;]. Ostatnio raz, obiecuje, hihihi.... Tak wogole to nie jest tak zle, bo z Miskiem w ciazy przytylam ( o zgrozo ! ) 30 kilo. Teraz mi to juz nie grozi, bo nawet jakbym sie baaaardzo starala, to przez 3 miesiace nie uda mi sie przybrac 18 kilo ;]. A teraz limitu do konca pozostalo mi jakies 3-5 kilo. Dosc gadania, ide zjesc bagietke z maslem czosnkowym ;].